Δεν ξεχνώ καθημερινά να φορτίζω (εκτός από το κινητό μου)

την ψυχή μου με ανθρωπιά!

Με αφορμή τη σημερινή Διεθνή Ημέρα Εθελοντισμού, οι ¨΄Εφηβοι Πολιτοφύλακες» (η Ομάδα Συμμετοχικής Δράσης στο πρόγραμμα της Βουλής των Εφήβων)  πραγματοποίησαν μια διαδικτυακή συνέλευση που αφιερώθηκε στο θέμα του εθελοντισμού. Αρχικά οι μαθητές/-τριες  ενημερώθηκαν για τις μορφές του εθελοντισμού με  ακρόαση σύντομων βίντεο,  που πρόβαλλαν μαρτυρίες εθελοντών, από την ιστοσελίδα «Νοιάζομαι και Δρω». Ακολούθησε συζήτηση για τη σημασία του εθελοντισμού και τα οφέλη του τόσο στο άτομο/εθελοντή όσο και  στο κοινωνικό σύνολο, ειδικά σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, όπως η σημερινή. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης οι ¨Εφηβοι Πολιτοφύλακες δημιούργησαν συνεργατικά μια αφίσα για τη Διεθνή Ημέρα του Εθελοντισμού, με σκοπό να την αναρτήσουν στον πίνακα ανακοινώσεων και στο  ιστολόγιο του σχολείου μας, ώστε να ευαισθητοποιήσουν τη μαθητική μας κοινότητα, αλλά και την τοπική κοινωνία. Αποφάσισαν, επίσης, να δημοσιεύσουν και κάποια σύντομες προσωπικές μαρτυρίες,  που έγραψαν όσοι από την ομάδα έχουν ζήσει μια εμπειρία εθελοντισμού.

 «Με την παρέα του κατηχητικού προσπαθήσαμε να προσφέρουμε κι εμείς κάτι στο «Χαμόγελο του παιδιού». Μαζέψαμε χρήματα και αγοράσαμε από ένα χριστουγεννιάτικο δώρο για κάθε παιδί. Ήταν μια όμορφη εμπειρία. Όλα τα μέλη του κατηχητικού έδωσαν από το υστέρημά τους για το χαμόγελο ενός παιδιού».

Θανάσης Φρομουζόπουλος, μαθητής Α΄Λυκείου

«Όταν ήμουν δώδεκα χρόνων, αποφάσισα να δωρίσω τα μαλλιά μου σε μια οργάνωση, για να βοηθήσω τις γυναίκες με καρκίνο. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία… Για τα μαλλιά μου δεν στενοχωρήθηκα καθόλου. Ίσα ίσα ήμουν πολύ χαρούμενη γι’ αυτή μου την πράξη!».

Χαρά Ζωητού, μαθήτρια Α΄Λυκείου

«Φέτος το καλοκαίρι συγκλονίστηκα από τις πυρκαγιές στη Φωκίδα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Μάθαινα τα νέα με λεπτομέρειες από το νονό μου, που είναι πυροσβέστης και σκεφτόμουν τι περνούν οι συνάνθρωποί μας. Έτσι, φούντωσε μέσα μου η επιθυμία να συμμετάσχω κι εγώ ως εθελοντής δασοπυροσβέστης. Δυστυχώς, δεν τα κατάφερα, λόγω της ηλικίας μου… Αν όμως επαναληφθεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον, θα τρέξω να βοηθήσω!».

Γιάννης Αγουρίδης, μαθητής Α΄Λυκείου

«Ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα μου, είμαι εθελόντρια  αιμοδοσίας από τα δεκαοχτώ μου. Κάθε φορά που βλέπω το αίμα μου σταγόνα τη σταγόνα ν’ αδειάζει, νιώθω την ψυχή μου να γεμίζει, γιατί σκέφτομαι πως το αίμα αυτό ίσως να σώσει μια ανθρώπινη ζωή».

Σοφία Μάνιου